คำนำ

พระพุทธศาสนาจะยังคงอยู่คู่กับโลกเราไปอีกนาน หากเรายังคงมีสิ่งแรกที่สำคัญนี้อยู่คือ “ผู้รู้ ผู้ปฏิบัติ ผู้ถ่ายทอด” เป็นผู้สืบทอดพระธรรมวินัยของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้นี้คือ พระอริยสงฆ์สาวกผู้เป็นแบบอย่างที่มีความประพฤติดี ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ดำเนินรอยตามคำสั่งสอนขององค์พระศาสดาอย่างเคร่งครัด

เมื่อท่านได้ศึกษาพุทธธรรมจนรู้แจ้ง บรรลุธรรมจากการปฏิบัติจริง ก็สามารถเผยแผ่สั่งสอนถ่ายทอดความจริงในวิธีที่เรียบง่าย ชัดเจน ช่วยให้พุทธบริษัททั้งหลายที่พร้อมด้วยกาย วาจา ใจ ที่จะศึกษาเล่าเรียน มีกำลังศรัทธา เชื่อมั่น จิตรู้ซึ้งในคำสอน นำไปปฏิบัติตามจนรู้หนทางแห่งการดับทุกข์ที่ถูกต้อง

พวกเราคือ “ผู้ที่ได้รับการถ่ายทอด” คือสิ่งที่สองที่จะช่วยจรรโลงพระพุทธศาสนานี้ จึงต้องเป็นผู้ปฏิบัติที่เคร่งครัดด้วยเช่นกัน โดยนำคำสั่งสอนที่ได้ยินได้ฟัง ได้อ่าน ได้รู้ มากลั่นกรองทบทวนวิเคราะห์ศึกษา ด้วยความมุมานะ อดทนที่จะปฏิบัติตามให้สำเร็จ

ผู้ที่ใฝ่ศึกษาหาทางหลุดพ้น หรือ “ผู้ที่หลงทาง” จะใช้พระธรรมเทศนาเป็นแผนที่เดินทางแห่งชีวิต เป็นเข็มทิศชี้ทางเดินที่ถูกต้อง แสงสว่างแห่งธรรมะจากการที่ผู้ปฏิบัติหมั่นเติมพลังจากการปฏิบัติบูชา ทำสมาธิ บำเพ็ญจิตตภาวนาอย่างไม่หยุดหย่อน จะให้แสงสว่างแก่ปัญญา จิตรู้จักการปล่อยวาง ดำเนินอยู่บนทางสายกลางแห่งชีวิต เพื่อที่จะพบกับหนทางที่สุดแห่งทุกข์ในบั้นปลาย

พวกเราทุกคนมีทั้ง “ผู้รู้” และ “ผู้หลง” ยังยึดมั่นที่จะช่วยเหลือให้กำลังใจแก่กันในการที่จะสร้างแสงสว่างแก่ชีวิต เพื่อผู้หลงจะได้มี “ดวงตาเห็นธรรม” เป็นส่วนช่วยสืบทอดพุทธศาสนาและได้เป็นผู้รู้ในสัจธรรมของชีวิตได้ด้วยตนเองในที่สุด

                                                        คณะผู้จัดทำ

                                                        พฤษภาคม  ๒๕๔๔