คำนำ

พวกเราผู้แสวงหาหนทางแห่งการหลุดพ้น เพื่อออกจากกองทุกข์แห่งชีวิต คงจะเป็นเพียงผู้ที่รู้จำแต่ไม่รู้แจ้ง หากยังไม่เริ่มลงมือปฏิบัติตามคำสอนที่ได้เรียนรู้มา แม้นให้ได้อ่าน ได้ฟังธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอีกสักร้อยครั้ง พันครั้ง แต่ขาดการนำไปปฏิบัติต่อแล้ว การได้อ่าน ได้ฟังก็มิได้นำประโยชน์มาให้เราเลย เพราะเป็นเพียงแค่ความจำได้เท่านั้น เมื่อการกระทำไม่เกิดก็จะไม่รู้แจ้งกับความจริงว่าสิ่งที่รู้มีคุณค่าอย่างไรและช่วยอะไรเราได้ในชีวิต

เมื่อเวลาผ่านไป ความจำก็ลบเลือน ชีวิตก็ยังจมปลักอยู่กับความทุกข์ที่รุมเร้าทั้งร่างกายและจิตใจจะหาใครมาช่วยฉุดรั้งเราขึ้นมาก็มิได้นอกจากตัวเราเองที่จะต้องลุกขึ้นสู้ กล้าตัดสินใจ เอาชนะใจตนเองและหันเข้าหาการปฏิบัติอย่างจริงจัง การดำรงชีวิตอยู่บนพื้นฐานแห่งหลักธรรม ฟังดูเหมือนเข้าใจ เช่น การรักษาศีลการไม่ยึดติดตัวตน การปล่อยวาง การลด ละ เลิก โลภ โกรธ หลง และการใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันอย่างมีสติ  แต่หากได้เริ่มปฏิบัติจริงจึงจะรู้ว่า เป็นความยากลำบากและต้องทุ่มเทใช้ชีวิตทั้งชีวิตเป็นเดิมพันที่จะต้องต่อสู้กับอุปสรรคต่าง ๆ เพื่อให้ได้เข้าถึงความสุขสงบของจิตใจในที่สุด

ผู้ใฝ่บุญ ใฝ่กุศล จึงต้องก้าวต่อไปเป็นผู้ใฝ่หาแสงสว่างแก่ปัญญา เพราะการปฏิบัติจะช่วยขัดเกลากิเลสที่เป็นความสกปรกออกจากดวงจิตและสร้างผลที่ดีงามให้เกิดกับชีวิตได้ เมื่อนั้นการได้อ่านได้ฟังธรรมะจะเป็นบุญอันยิ่งใหญ่ เพราะนำให้ผู้ปฏิบัติได้เป็นผู้รู้แจ้ง ดำเนินรอยตามพระพุทธองค์อย่างถูกต้องและสมบูรณ์

                                                       คณะผู้จัดทำ